Słuchałem niedawno w samochodzie radia TOKFM. Stefan Bratkowski z dwoma innymi osobami rozmawiał o Rosji. Ogólnie – zdziwienie,że Rosja okazała sie być despotyczna a nie demokratyczna i że pewnie rozwijać sie bedzie w niedemokratyczny sposób .A myśmy myśleli, a nam zdawało.się...
Wyłaczyłem.
Roku 56 nie pamiętam ale z przekazów historycznych łatwo odczytać, że na czele poznańskiego buntu
stali robotnicy a nie inteligencja.
Podobnie w 70tym. W sierpniu 80 także politycznie wiecej chcieli osiagnąć prości
robotnicy a „intelektualiści” usiłowali
ich hamowac.Na szczęscie mało skutecznie.
W 89-90 Unia Demokratyczna, która dumnie występowała jako emanacja polskiej, powojennej
inteligencji wyrządziła przez swoją tchórzliwą zachowawczośc niepowetowane
szkody polskiej transformacji.
Potem była Gruzja i cały mainstream wraz z PO przystajacy na narrację Putina, że to Gruzja zaatakowała Rosję,a media sławią wojskowego pilota, który odmówil wykonania w warunkach bojowych rozkazu Zwierzchnika Sił Zbrojnych.
Dwa lata póżniej ta sama grupa społeczna (ipolityczna) nawet nie dopuszcza do siebie myśli, że Smoleńsk mógł być dzielem Rosji.
Jest wspólny mianownik takiego sposobu myślenia stosowanego przez najbardziej
opiniotwórczą część powojennej .polskiejinteligencji. Tym wspólnym mianownikiem
jest strach.
Dopiero dzisiaj, po Krymie, panu Bratkowskiemu i jego przyjaciołom spada z oczu bielmo. Narracja sie zmienia.Nie łudzmy się jednak- przyczyną znowu jest strach.
Po prostu niebezpieczeństwo podeszło zbyt blisko.
